បើសិនចង់បរិភោគអាហារជប៉ុន គឺបរិភោគនៅហាងម្ហូបជប៉ុន ភោជនីយដ្ឋានបែបជប៉ុន ហាងស៊ុស៊ីលំដាប់ខ្ពស់
ជាដើម នោះនឹងអាចភ្លក់រស់ជាតិពិតនៃម្ហូបជប៉ុន។ លើសពីនេះទៅទៀតនៅមានភោជនីយដ្ឋានគ្រួសារដូចជា
“Denny’s” “Gusto” និង អាហារដ្ឋានផ្សេងៗជាច្រើនដែលអាចរីករាយនឹងម្ហូបជប៉ុនយ៉ាងសំបូរបែប។
ក្នុងមីនុយនៃហាងជប៉ុន មានដាក់រូបភាពបង្ហាញពីមុខម្ហូបនីមួយៗមើលទៅងាយយល់ហើយនៅពីមុខហាង
ភាគច្រើនមានដាក់បង្ហាញមុខម្ហូបគំរូ។ ថ្មីៗនេះមានកើនឡើងនូវហាងដែលមានមីនុយម្ហូបជាភាសាអង់គ្លេស
និងភាសាចិន។ម៉្យាងវិញទៀត ជប៉ុនត្រូវបានគេហៅថាជាជនជាតិបើកទូលាយនិងមានចំនង់ចំនូលចិត្តខ្លាំង
ផងដែរទៅលើវប្បធម៌ម្ហូបអាហារនៃប្រទេសនានា ជារួមនៅជប៉ុនក្រៅពីម្ហូបជប៉ុននៅមានម្ហូបបរទេសជាច្រើន
ទៀតដែលអាចបរិភោគយ៉ាងរីករាយ។ អាហារអឺរ៉ុបដូចជា អាហារបារាំង អាហារអ៊ីតាលីជាដើម និង អាហារចិន
មិនត្រឹមតែពេញនិយមតាមហាងប៉ុណ្ណោះទេ ក៏មានការពេញនិយមបរិភោគតាមផ្ទះផងដែរ។ ក្រៅពីនេះនៅ
មានភោជនីយដ្ឋានមកពីប្រទេសនានាដូចជា អាហារកូរ៉េ អាហារឥណ្ឌា អាហារថៃ អាហារវៀតណាមជាដើម ដែល
អាចបរិភោគយ៉ាងរីករាយ។ (ទោះបីមានចំនួនតិច ក៏នៅមានហាងម្ហូបខ្មែរខ្លះផងដែរ។)
គេហទំព័រស្រាវជ្រាវស្តីពីភោជនីយដ្ឋានដែលមានមីនុយជាភាសាបរទេសនៅទីក្រុងតូក្យូ
គេហទំព័រ: http://www.menu-tokyo.jp/index.php?lang=en
＊អាហារជប៉ុនបានក្លាយជាបេតិកភ័ណ្ឌវប្បធម៌អរូបីពិភពលោក＊
“វ៉ាស្សុគឹ” ត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជីបេតិកភ័ណ្ឌវប្បធម៌អរូបីពិភពលោករបស់យូនេស្កូក្នុងឆ្នាំ២០១៣។ លក្ខណះ
ពិសេសនៃអាហារជប៉ុនគឺការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើរស់ជាតិដើមដែលជាសារជាតិចេញពីបន្លែ
និងត្រីនិងការប្រើប្រាស់នូវគ្រឿងផ្សំតាមរដូវកាលទាំងបួន ទាំងរស់ជាតិទាំងភាពស្រស់ស្អាតនៃម្ហូប យើង
អាចទទួលបាននូវអារម្មណ៍នៃរដូវកាលទាំងបួននោះ។ លើសពីនេះទៅទៀតលក្ខណះពិសេសបំផុតនៃរស់ជាតិ
អាហារជប៉ុនគឺប្រើ “ទឹកស៊ុបជប៉ុនរឺ ដាស៊ី” ដែលចំរាញ់ចេញពីបន្ទះសាច់ត្រីស្តើងៗដែលគេហាលអោយស្ងួត
(កាសឹអូប៊ឹស៊ី) និង សារាយសមុទ្រ(ខុនប៊ឹ)។ ក្នុង“ទឹកស៊ុបជប៉ុនរឺដាស៊ី”ពោលពេញដោយរស់ជាតិ “អុម៉ាមិ”។
ពាក្យថា “អុម៉ាមិ” គឺជារស់ជាតិទីប្រាំដែលបន្ថែមលើរស់ជាតិមូលដ្ឋានទាំង៤គឺ “រស់ជាតិផ្អែម រស់ជាតិជូ
រស់ជាតិប្រៃ រស់ជាតិល្វីង” ដែលជារស់ជាតិកំពុងទទួលការចាប់អារម្មណ៍ពីពិភពលោក។ ក្រៅពីដាស៊ីនៅមាន
គ្រឿងផ្សំជប៉ុនផ្សេងទៀតដូចជា “សូយឹ(ទឹកស៊ីអ៊ីវ)” និង “មីសុ” ដែលចំរាញ់ចេញពីមេសណ្តែកសៀង “មីរីន”និង “ស្រាស”ដែលធ្វើពីអង្ករជាដើម។
១. អាហារជប៉ុនបែបប្រពៃណី
ក. អាហារកៃសេគី
ជាអាហារជប៉ុនបែបអាហារឈុត។ជាទូទៅគឺ “សម្លរ១ចានម្ហូប៣ចាន”
(សម្លទឹក សាច់ឆៅ ម្ហូបអាំង ម្ហូបខ) ចុងក្រោយគឺបាយ (បាយស
ទឹកស៊ុបមីសុ និង ជ្រក់) និង បង្អែម (ផ្លែឈើ)។ ពេលខ្លះចេញមុខម្ហូប
ម្តងមួយៗពេលខ្លះក៏មានចេញម្តងទាំងអស់ផងដែរ។ បើកម្មង់អាច
ចេញបាយសអោយមុន។ម្ហូបមួយមុខប្រើចានមួយ ហើយពណ៌ និង
រូបរាងនៃចាននីមួយៗបង្ហាញពីរដូវកាលប្រទេសជប៉ុន បីដូចជាស្នាដៃ
សិល្បៈមួយបែបមើលទៅប្លែកភ្នែក។
ខ. សាច់ឆៅឬសាស៊ីមី
ជាអាហារសាច់ស្រស់ៗដែលហាន់ជាចំណិតស្តើងៗដូចជា ត្រី មឹក គ្រំ
ជាដើមដែលរបស់ទាំងនោះខុសៗគ្នាតាមរដូវបន្ទាប់មកជ្រលក់នឹង
ទឹកស៊ីអ៊ីវ រឺក៏ វ៉ាសាប៊ីពេលបរិភោគ។ ប្រទេសប្រជុំកោះដែលហ៊ុំព័ទ្ឋដោយ
សមុទ្រអាចបរិភោគអាហារសមុទ្រស្រស់ៗនិងឆ្ងាញ់ៗ។
＊វ៉ាសាប៊ីគឺជាគ្រឿងទេសហិលមួយប្រភេទរបស់ប្រទេសជប៉ុន។ បើសិន
ជ្រលក់ច្រើនពេកអាចធ្វើអោយឈួលច្រមុះខ្លាំង ដូច្នេះសូមប្រុងប្រយ័ត្ន។
គ. ស៊ុស៊ី
ជាអាហារជប៉ុនដែលផ្សំឡើងដោយសាច់ឆៅ (គ្រឿងសមុទ្រ：ត្រី មឹក
បង្គា ជាដើម) និង បាយសលាយជាមួយទឹកខ្មេះ។ ស៊ុស៊ីដែលបរិភោគ
នៅហាងស៊ុស៊ីបែងចែកជារួមមានពីរប្រភេទគឺ “នីហ្គិរីស៊ុស៊ី” និង
“ម៉ាគីស៊ុស៊ី”។
១). អូនីហ្គិរីស៊ុស៊ី
ជាទូទៅបើនិយាយពីស៊ុស៊ីគឺការដាក់បណ្តប់សាច់ឆៅនៅលើបាយ
ទឹកខ្មេះ។ ប្រភេទគ្រឿងដែលដាក់បណ្តប់មានជាច្រើនប្រភេទដូចជាត្រីសាមន់ ត្រីម៉ាហ្គឺរុ មឹក បង្គា ពងមាន់អាំងជាដើម។
២). ម៉ាគីស៊ុស៊ី
ជាប្រភេទស៊ុស៊ីមូល។ ប្រភេទគ្រឿងដែលដាក់នៅក្នុងបាយទឹកខ្មេះដែលមូលដោយសារាយពីក្រៅមានដូចជាត្រីនិងពងមាន់អាំងជាដើម។ បើសិនចង់បរិភោគស៊ុស៊ីលក្ខណះក្យួនខ្នាតត្រឹមត្រូវ គឺទៅបរិភោគនៅហាងស៊ុស៊ីដែលមានខោនធ័រ ហើយមានអ្នកធ្វើស៊ុស៊ីច្រវ៉ាច់ស៊ុស៊ីមុខភ្នែកយើងផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែបើចង់បរិភោគអាហារស៊ុស៊ីដែលមានតំលៃសមរម្យគឺយើងសូមណែនាំអោយទៅហាង “ហាងដែលមានចានស៊ុស៊ីវិលជុំវិញ ហើយភ្ញៀវអាចយកបរិភោគ រឺ កៃទេនស៊ុស៊ី”។
ឃ. ថេនពឺរ៉ា
ជាអាហារបំពងដែលមានគ្រឿងសមុទ្រ និង បន្លែ ដែលរបស់
ទាំងនោះមានខុសៗគ្នាតាមរដូវ។ ថេមពឹរ៉ា ជ្រលក់ដោយ “ម៉្សៅកុរ៉ុមុ”
របស់ថេនពឺរ៉ាគឺធ្វើពីម៉្សៅស្រូវសាលី និង ពងមាន់។ បើម៉្សៅកុរិមុ
ឡើងស្រួយគឹឆ្ងាញ់ពិសារ។ទាន់ក្តៅៗ យកថេមពឹរ៉ាជ្រលក់ទឹកជ្រលក់
“ថេមសឹយឹ Tentsuyu” រឺ ជ្រលក់អំបិលរួចបរិភោគ។ ថេនពឹរ៉ាមិនត្រឹម
តែមាននៅក្នុងហាងអាហារជប៉ុនលំដាប់ខ្ពស់ប៉ុណ្ណោះទេ គឺអាច
បរិភោគយ៉ាងរីករាយជាមួយតំលៃសមរម្យដូចជា ថេនពឹរ៉ាដាក់លើសូបាក់ រឺ ដាក់លើអុដុង និង ថេនពឹរ៉ាដាក់ពីលើបាយ“ថេនដុង”ជាដើម។
២. ជនជាតិខ្មែរក៏ចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង! គឺអាហារសាច់
ក. សឹគិយ៉ាគិ
ជាអាហារឆ្នាំងដី ដែលរំងាស់ដាក់គ្រឿងផ្សំដូចជា បន្ទះសាច់គោ
ស្តើងៗ ខ្ទឹមវែង តាំងអោ ផ្សិត តៅហ៊ូ ស៊ីរ៉ាថាគិ(ស្រដៀងមីសួរ)
ជាមួយ និងទឹកស៊ីអ៊ីវ ស្ករ មីរីន មានរស់ជាតិផ្អែមប្រៃ។ ភាគច្រើន
នៃជនជាតិជប៉ុនគ្រឿងដែលឆ្អិនរួចរាល់ហើយគឺគេជ្រលក់ជាមួយ
ពងមាន់ឆៅជំនួសអោយទឹកជ្រលក់។
ខ. សាប៊ុសាប៊ុ
ជាអាហារដែលបរិភោគដោយយកសាច់ដែលហាន់ជាបន្ទះ
ស្តើងៗបំផុតទៅជ្រលក់ប៉ុន្មានដងក្នុងឆ្នាំងភ្លើងពិសេស
ដែលមានទឹកស៊ុបដាស៊ី បន្ទាប់មកជ្រលក់ទឹកជ្រលក់។
ទឹកជ្រលក់ជាទូទៅមានពីរប្រភេទគឺ “ទឹកជ្រលក់ល្ង រឺ
sesame sauce” និង“ទឹកជ្រលក់រស់ជាតិជូរ រឺ ponzusauce”
ម៉្យាងទៀតការជ្រលក់សាច់ចូលក្នុងទឹកស៊ុបដាស៊ីគឺជ្រលក់
តែ១០វិនាទីបានហើយពេលសាច់ប្រែពណ៌ស្រង់ចេញមកក្រៅ។
បើជ្រលក់យូរពេកធ្វើអោយសាច់ស្វិត។ជាទូទៅគេបរិភោគជាមួយសាច់គោ ប៉ុន្តែក្រៅពីសាច់គោក៏អាចបរិភោគជាមួយសាច់ជ្រូកបានផងដែរ និង រំងាស់ជាមួយបន្លែ តៅហ៊ូ និង kuzu-kiri(ថ្លាដូចចាហួយ)។
ភាគច្រើនចុងក្រោយមានអុដុង។ ជាការពិតយើងអាចរីករាយជាមួយគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗជាច្រើន។
គ. សាច់អាំង (yakiniku)
ជាអាហារដែលបរិភោគដោយយកសាច់គោដែលហាន់ជាបន្ទះ
ស្តើងៗដាក់អាំងពីលើជន្ទៀសដែក នៅពីក្រោមជន្ទៀសដែក
មានធ្យូងភ្លើងបន្ទាប់មកជ្រលក់ជាមួយទឹកជ្រលក់ផ្អែមប្រៃ
(ធ្វើពីទឹកស៊ីអ៊ីវនិងលាយផ្សំជាមួយគ្រឿងផ្សេងទៀត)។
លើសពីនេះយើងអាចរីករាយជាមួយរស់ជាតិផ្សេងៗគ្នាទៅតាម
ផ្នែកនៃសាច់គោ នៅក្នុងមីនុយមានសរសេរឈ្មោះផ្នែកនៃសាច់គោដែលអាចកម្មង់បាន។
លក្ខណះពិសេសនៃផ្នែកសំខាន់ៗមានដូចជា៖
ឃ. ការឹប៊ិ (calvi)
និយាយរួមបើនិយាយពីសាច់អាំងគឺការឹប៊ិនេះហើយ។ ជាសាច់ស្ថិតនៅចន្លោះឆ្អឹងជំនី រស់ជាតិសាច់ដែលមានជាប់ខ្លាញ់គឺមុតល្អនិង អាចរីករាយនឹងក្លិន ព្រមទាំងរស់ជាតិឆ្ងាញ់នៃខ្លាញ់ផងដែរ។
១). រ៉ុស (sirloin/pork loin)
ជាសាច់ស្មាមុខ មានខ្លាញ់ល្មមនៅចន្លោះសាច់ សរសៃសាច់ដុំខ្ចីមានក្លិនឆ្ងុយនិងរស់ជាតិឆ្ងាញ់។
២). បារ៉ាក់រឺសាច់បីជាន់ (bara)
ជាផ្នែកដែលមានខ្លាញ់ច្រើន ល្អសំរាប់អ្នកចូលចិត្តរស់ជាតិឆ្ងាញ់នៃខ្លាញ់។
៣). ហីរ៉េ （filet）
លក្ខណះពិសេសគឺក្នុងចំណោមសាច់គោ ហីរ៉េគឺផុយជាងគេ ខ្លាញ់តិច ជាសាច់ល្អរស់ជាតិលំដាប់ខ្ពស់។គោមួយក្បាលមានសាច់ហីរ៉េតែ៣ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ជាផ្នែកលំដាប់ខ្ពល់កំរមាន។
៤). អណ្តាត （tongue)
អណ្តាតគោ។ ជាផ្នែកទន់ដែលមានជាតិខ្លាញ់ច្រើន។ ភាគច្រើនបរិភោគជាមួយទឹកជ្រលក់អំបិល។
＊ក្រៅពីនេះនៅមាន ហ៊លមន់ (ផ្នែកគ្រឿងក្នុងនៃគោ) ដូចជា ហារ៉ាមី (ផ្នែកស្ថិតនៅចន្លោះ
សួត និង ក្រពះ) ហាសឹ (បេះដូង) មិណុនិងហាឈិណុសឹ(ក្រពះ)ជាដើម មានការពេញនិយមដោយសារកាឡូរីតិចនិង ជាអាហារសុខភាព។
៣. ប្រភេទមី
ក. អុដុង
លក្ខណះពិសេសគឺសសៃធំពណ៌ស វត្ថុធាតុដើមគឺម៉្សៅស្រូវសាលី។
(ដូចនឹងគុយទាវខ្មែរដែរ) ទ្រង់ទ្រាយនៃអុដុងគឺមានលក្ខណះពិសេស
ទៅតាមតំបន់ផលិត។ សសៃធំមូលហើយស្វិត（sanuki udon） សសៃ
សំប៉ែត（kishimen） សសៃតូច（inaniwa udon）គឺមានឈ្មោះល្បី។
ទឹកស៊ុបគឺលាយជាមួយទឹកស៊ុបកាសឹអុដាស៊ី និង ទឹកស៊ីអ៊ីវ រំងាស់រួច
យកអុដុងដែលស្រុះរួចជ្រលក់ទឹកស៊ុបរួចបរិភោគ។ ឈ្មោះក្នុងមីនុយ
ខុសៗគ្នាទៅតាមថបភីង (topping) ដែលដាក់នៅលើអុដុង។ អុដុងដែលចំបងគឺ សឹគិមិអុដុង (tsukimi udon អុដុងមានស៊ុតស៊ុតឆៅ) និគឹអុដុង (niku udon អុដុងមានសាច់ សាច់ដែលរម្ងាស់រួច) អុដុងការី (Curry Udon ទឹកការី) គិសឹនេអុដុង (Kitsune Udon អុដុងមានតៅហ៊ូបំពង អាប៊ឹរ៉ាអាហ្គេរស់ជាតិទឹកស៊ីអ៊ីវ) ជាដើម។
ខ. សុបាក់
លក្ខណះពិសេសគឺសសៃតូចពណ៌ប្រផេះ វត្ថុធាតុដើមនៃសុបាក់
គឺម៉្សៅសុបាក់ ដែលជាម៉្សៅរបស់សុបាក់សុទ្ឋ។ ករណីទឹកស៊ុបសុបាក់
ក្តៅអ៊ុនៗគឺមានថបភីងដាក់ពីលើដូចអុដុងអញ្ជឹង ហើយឈ្មោះ
ក្នុងមីនុយក៏ខុសៗគ្នាដែរ។ម៉្យាងទៀត សុបាក់ដែលស្រុះហើយគឺ
ធ្វើវាអោយត្រជាក់រួចចាប់ដាក់លើបន្ទះឬស្សី រួចជ្រលក់ទឹក
សឹកេជិរឹ (Dipping sauce) ការបរិភោគបែបនេះជាទូទៅមាន
“ម៉ូរីសុបាក់ Morisoba” រឺក៏ “ហ៊្សារឹសុបាក់ Zaru soba” ក៏អាចហៅម៉្យាងទៀតថា 「សេអ៊ីរ៉ុសុបាក់Seirosoba」 ។
១). ម៉ូរីសុបាក់
សុបាក់ត្រជាក់ដែលដាក់នៅលើបន្ទះឬស្សី (កញ្ជ្រែង)
២). ហ៊្សារឹសុបាក់
ជាសុបាក់ដែលមានរួយសារាយនៅពីលើម៉ូរីសុបាក់។ ករណីជាសុបាក់ត្រជាក់ ក្រោយពេលបរិភោគរួច
មានគេយក“ទឹកស្រុះសុបាក់Soba-yu”（ទឹកក្តៅបន្ទាប់ពីស្រុះសុបាក់ មានក្លិនរបស់សុបាក់）ចាក់ចូលទៅក្នុងទឹកជ្រលក់សឹកេជិរឹរួចហ៊ុតដូចជាទឹកស៊ុប។ យ៉ាងណាមិញ សុបាក់ជប៉ុនពេលបរិភោគ
ដោយបញ្ចេញសំលេងមកក្រៅគឺមិនប៉ះពាល់ទៅនឹងក្រមសីលធម៌ទេ។ នេះត្រូវបានគេហៅថាការរីករាយជាមួយនឹងក្លិនសុបាក់ និង ការស្រូបយកខ្យល់។
គ. មី
ជាមីដែលកែច្នៃរឺអភិវឌ្ឈន៍តាមបុគ្គលរៀងៗខ្លួន ហើយរីករាល
ដាលគ្រប់តំបន់នៃប្រទេសជប៉ុន ដែលមានទ្រង់ទ្រាយដើមជា
មីមកពីប្រទេសចិន។វាជាអាហារពេញនិយមដែលស្ទើរតែត្រូវ
បានគេហៅថាជាអាហាររាស្ត្រនៅប្រទេសជប៉ុនបច្ចុប្បន្ន។
ប្រភេទនៃទឹកស៊ុបបែងចែកជា៤ប្រភេទធំៗគឺ៖
១). រស់ជាតិមិសុ
ជាស៊ុបដែលបន្ថែមមិសុក្នុងដាស៊ី ដែលដាស៊ីនោះរំងាស់ចេញពីបន្លែនិងឆ្អឹងជ្រូក។
២). រស់ជាតិសូយឹ រឺ ទឹកស៊ីអ៊ីវ
ជាស៊ុបដែលបន្ថែមសូយឹដារ៉េក្នុងដាស៊ីបែបជប៉ុនដែលដាស៊ីនោះរំងាស់ចេញពីថុរីហ្គារ៉ាក់（ឆ្អឹងមាន់）រឺក៏រំងាស់ពីត្រីឆ្អើរ។
៣). រស់ជាតិស៊ីអុ រឺ អំបិល
ជាស៊ុបដែលផ្សំគ្រឿងដោយស៊ីអុដារ៉េ ដែលដាស៊ីនោះចំរាញ់ចេញពីឆ្អឹងមាន់រឺឆ្អឹងជ្រូក ដូចរស់ជាតិមិសុនិង រស់ជាតិសូយឹដែរ។ ហើយទឹកស៊ុបរាងថ្លា។
៤). រស់ជាតិថុនកូស្សឹ （ឆ្អឹងជ្រូក）
ទឹកស៊ុបធ្វីពីដាស៊ីដែលរំងាស់ឆ្អឹងជ្រូករយះពេលវែងដោយប្រើភ្លើងខ្លាំង។ ដោយសារម៉្សៅស៊ុបនៃខួរឆ្អឹងបានរលាយទៅជាពណ៌សស្រអាប់ នោះរស់ជាតិអុម៉ាមិនៃខ្លាញ់ បង្កើតបានជាស៊ុបដ៏ឆ្ងាញ់។ ម៉្យាងទៀតឈ្មោះហាងមានភ្ជាប់ឈ្មោះតំបន់។ ហើយលក្ខណះពិសេសនៃទឹកស៊ុប និង មី គឺខុសគ្នាបន្តិចបន្តួចទៅតាមតំបន់ដែលអាចអោយយើងរីករាយជាមួយរស់ជាតិយ៉ាងច្រើនសំបូរបែប។
・មីសាប៉ូរ៉ុ (sapporo ramen)
បានសាយភាយយ៉ាងទូលាយពីតំបន់សាប៉ូរ៉ុនៃកោះហុកៃដូ។ លក្ខណះពិសេសគឺសសៃមីធំខ្លាំងហើយរឹងបន្តិច ទឹកស៊ុបរំងាស់ពីឆ្អឹងជ្រូក រស់ជាតិមិសុប្រៃ រស់ជាតិមុត។
・មីគីតាកាតា (kitakata ramen)
បានសាយភាយយ៉ាងទូលាយពីតំបន់គីតាកាតានៃខេត្តហ្វូគូស៊ីម៉ា។ លក្ខណះពិសេសគឺសសៃមីក្រាស់សំប៉ែតរីកទទឹងហើយ ស្វិតល្អ ទឹកស៊ុបថ្លារស់ជាតិទឹកស៊ីអ៊ីវ។
・មីហាកាតា(hakata ramen)
បានសាយភាយយ៉ាងទូលាយពីតំបន់ហាកាតានៃខេត្តហ្វូគូអូកា។ លក្ខណះពិសេសគឺសសៃមីតូចហើយត្រង់ ទឹកស៊ុបឆ្អឹងជ្រូកពណ៌ទឹកដោះគោស រស់ជាតិមុត។
・មីតូក្យូ (tokyo ramen)
សសៃមីតូច ទឹកស៊ុបរស់ជាតិទឹកស៊ីអ៊ីវ រស់ជាតិស្រាល។ ជាទូទៅគ្រឿងដាក់បន្ថែមគឺធម្មតា មានដូចជា ឆាសឺ (បន្ទះសាច់) ខ្ទឹម ណារឹតុ (ប្រហិត) សារាយ ទំពាំង។